ටිකක් හිනාවෙන්න...(හිනා යයිද මන්දා)

අද උදේ ඉදන් මාර කම්මැලිය. තාම ලෙඩ නිසා මට ගෙයින් පිටට යන්න දෙන්නේද නැත. ගේ ඇතුලටම වී කරන්නටද දෙයක් නැත. උදේ ඉදන් බ්ලොග් එකට මොනවා හෝ දාන්නට සිතුවත් ලියන්න දෙයක් හිතට එන්නේද නැත. හිත පොලොවේ ගසා අව්වේ දමා වේලා ගතිමි. එවිට යන්තම් ලියන්නට දෙයක් කල්පනා විය. ඒ මට වුනු (මට කිව්වට මටම නෙවෙයි හරිය මාත් එක්ක හිටපු අනිත් උන්ට) පොඩි පොඩි සිද්ධි ටිකක්ය. හිනා වෙන්න බලාගෙන ආපු අයට හිනා ගියෙ නැත්නම් මට කරන්නට දෙයක් නැතිය. මොකද මෙතන හිනා වෙන්ට කිසිම දෙයක් නැත. එවුන් කිති කවාගෙන හෝ හිනා වෙත්වා. බැරිනම් බුදිය ගනිත්වා....


දිනය මීට අවුරුදු දෙකකට පමණ උඩදීය. උඩ කිව්වේ ඉහතදීය. ස්ථානය කොළඹ ප්‍රසිද්ධ ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාංගනයක්ය. තරුවා පොඩිකාලේ සිටම ක්‍රිකට් පිස්සාය. දන්නෝ එය දනිති. නොදන්නෝ දැන් දැන ගනිත්වා. කතා නායකයා අයියා කෙනෙක්ය. මාට්ටු වෙන නිසා නම කීමට බැරිය. කැමති අයට කැමති නමක් දා ගත හැකිය. මට කමක් නැත. නමක් නැති නිසා මම අයියා කියාම කියමි.

අයියා දක්ෂ පිතිකරුවෙක්ය. අප කණ්ඩායමට නැතිවම බැරි ක්‍රීඩකයෙක්ය. එදින පැවතියේ තුන්දින තරගයක්ය. තරගයේ ස්වභාවය අනුව අප ඉනිමකිනුත් පරදින්නට ආසන්නය. කල හැකිව තිබුනේ කඩුල්ල ආරක්ෂා කරගෙන දවස පුරා පන්දුවට පහර දීමය. මාත් සමග අනෙක් අන්තයේ රුදී සිටියේ අයියාය. දිනය නිමවෙන්නට තවත් පන්දුවාර තිහ හතලියක් ඇත. ඉතින් අප දෙදෙනාම හැකි තරම් පන්දුව නිදැල්ලේ යවමින් කඩුල්ල ආරක්ෂා කර ගැනීමට වෙහෙසුනෙමු.

අනිත් පිලේ පන්දුයවන්නන්ට කිසිම හිතක් පපුවක් නැත. පන්දුවෙන් බැරිනම් ඔවුන් වචන වලින් හෝ පහර දෙති. මේ අවස්ථාවේ මම සිටියේ පන්දු යවන අන්තයේය. පන්දු යවමින් සිටියේ මද වේග පන්දු යවන්නෙකි. මද වේග කීවාට සෑහෙන වේගෙකින් ඔහු පන්දු එවයි. අයියා පන්දුව පිළිගැනීමට සූදානමින් සිටී. පන්දුයවන්නා දිව විත් පන්දුවක් එල්ල කලේය. මොන කඩුල්ල ආරක්ෂා කර ගැනීමට හැකි වුවත් අයියාට අයියාගේ වටිනාම කඩුල්ල ආරක්ෂා කර ගැනීමට නොහැකි විය. "හුක්" කියා කියවෙනවා ඇසුනි. මා බලන විට අයියා බිම පතබෑවී සිටියේය. පවු අහිංසකයාය. එවූ පන්දුව වැදී තිබුනේ ඔහුගේ බෝල් ගාඩයේය. ඉහින් කනින් දාඩිය දාලාය. ඔහුට වඩා රිදුනේ අපටය. අපිටත් නිකන් රිදෙන්නා සේ දැනේ. මම කාටත් හොරෙන් බලා අවුලක් නැති බව සැකහැර දැන ගතිමි. මට අවුලක් නැතත් අයියාට අවුලක්ය. අයියාගේ මූන දැක්ක විට පපුව හෝස් ගා යයි.

මම ලගට ගොස් කොහොමදැයි විමසුවෙමි. අවුලක් නැතැයි ඔහු කීය. ඒත් මටනම් ලොකු අවුලක් පෙනේ. අවුලක් තිබුනත් ලැජ්ජාව නිසා ඔහු අවුලක් නැති බව කීය. හෙමිහිට නැගිටගත් ඔහු බෝල් ගාඩය එලියට ගත්තේය. අහෝ ඛේදයකි. වැදුනු පාරේ තරමට බෝල් ගාඩය පුපුරලාය. ක්‍රීඩාගාරයෙන් අළුත් එකක් ගෙන්නා ගත්තෙමු. මේවනවිට අනෙක් කණ්ඩායමේ ක්‍රීඩකයන්ද විනිසුරුවන්ද අසලට පැමීණ තිබේ. එක් විනිසුරුවෙක් ලංකාවේ නමගිය විනිසුරුවෙක්ය. ඔහු ලගට පැමිණ "පුතා දැන් කොහොමද?" කියා විමසීය. අයියා ප්‍රශ්ණයක් නැතැයි පැවසීය. එහෙනම් දැන් ආයෙත් පටන් ගම්මු. එහෙම කිව් විනිසුරු තෙමේ තමන්ගේ ස්ථානයට ගියේය. මාත් අයියාට පිටට තට්ටුවක් දමා අනෙක් අන්තයට ගියෙමි. අප සියල්ල සූදානම්ය. එහෙත් අයියා සූදානම් නැත. අළුත් බෝල් ගාඩයත් රුගෙන ඔහු එහෙට මෙහෙට ඇවිදියි. අම්පයර් සර් පැමිණ මගෙන් ඇයි දැයි විමසුවෙය. මම හිස වැනුවෙමි. මම හෙමිහිට අයියා ලගට කිට්ටු කලෙමි.

"මොකෝ බං අවුල ඕක දාගෙන ඉක්මනට බැට් කරපං" මම කීවෙමි.
ඔහු මොකුත් නොපවසා එහෙට මෙහෙට ඇවිදියි. මම නැවතත් "ඉක්මනට ඕක දා ගනින්කෝ" කීවෙමි
 අයියාටද මල පැන්නේය.
" උඹ මේ මගුලක් කියනවා. වැදිච්ච පාරෙ හැටියට මේක නැ%$ ඕයි. මම මේ බහිනකන් ඉන්නේ මේක දාගන්න."

****************************************************************************

මේකනම් මේ ක්‍රිකට් ගහන්නට ගොස් සිද්ධ වුනු දෙයක් නොවේය. මේක මේ ඉස්කොලෙ කාලේ දෙයක්ය.  තරුවා පාසල් ගියේ ජාතික පාසලකටය. මේ මීට අවුරුදු හතරකට පමණ උඩදීය. ඒ කාලෙයේ අපි උසස් පෙළ උසස් ලෙස ඉගන ගන්නා ගුරුවරුන්ගේ සිත් (නො)ගත් ඉතා විනීත හැඩකාර දගකාර කොල්ලෝ වීමු. අපි ඔය මැත්ස් සයන්ස් කොරන්නට ගොස් ඇන්ගත්තෝ නොවීමු. අප කලේ කොමස්ය. ඉතින් ඉස්කෝලේ කොමස් ඩේ එක් අනිත් මැත්ස් සයනස් ආර්ට්ස් එව්වන්ට පෙනෙන්නට මහ ඉහලින් සමරන්නට අප සියල්ලෝම මුල සිටම එකා මෙන්ව මහන්සි වී දාඩිය මුගුරු වැගිරුවෙමු. සැම දෙනාම කිව්වාට මුල ඉදන්ම ගේමට එන්ටර් වී සිටියේ ටික දෙනෙක්ය. අනිත් අය පැත්තකට වී සුවසේ අයිස් ගැසුවෝය. මල් කැඩුවෝය. මල් කඩනවා බැලුවෝය. හීල්ලුවෝය. වැඩ කරන්නට පැමිණ ගම කනවාට වඩා එසේ අයිස් ගැසීමත් වැඩ කරන උන්ට කරන උදව්වක්ය. තරුවානම් කාගෙත් හොද හිත දිනා ගැනීමට මේ තැන් දෙකේම සමසමව ගැවසුනෙමි.

කොමස් ඩේ එකට දිනකට කලින් සෑහෙන වැඩ තොගයක් කිරීමට තිබුණි. එනිසාම එදින ඉස්කෝලේ නැවතී අවශ්‍ය වැඩ කිරීමට අපට අවසර ලැබුණි. නමුත් අවාසනාවකට වාගේ ගෑණු ලමිස්සියන්ට ඊට අවසර නැත. ඔවුනට හවස හතර පහ වනවිට නිවසට යෑමට අණ ලැබුණි. එක අතකට උන් නැති එකද හොදය. අපට නිදහසේ අපේ වැඩක් කර ගත හැකිය.

සවස හය හත වනවිට අප සියල්ල සූදානම් කරගෙනය. නෑ නෑ කොමස් ඩේ එකේ වැඩ වලට නෙවෙයි. පොඩ්ඩක් සෙට් වෙන්න. (මේ අපිනං ඕවට නෑ ඕං) අනේ ඉතින් සුරාවෙන් සූදුවෙන් තොර අහිංසක කොල්ලා වූවාට තරුවාද මොවුන් එක්ක ගියේ නිකන් ලැබෙන බයිට් ටිකට වග කියන්නටය. කට්ටිය සෙට් වූයේ ඉස්කෝලේට අල්ලපු වත්තේ ඇති වී සී ග්‍රවුන්ඩ් එකේ පැවිලියන් එකේය. ඉස්කෝලේ නැටුම් කාමරය අසල ඇති තාප්පයෙන් එකා දෙන්නා පැන ග්‍රවුන්ඩ් එකට ගියෙමු. රාත්‍රී 8 පමණ වී කළුවර වැටී ඇති නිසා ලග ඉන්න කෙනාද නොපෙනේ. අවට ඇති ගෙවල් වලින් ලද ආලෝකයෙන් සෙමින් සෙමින් පැවිලියන් එකට රිංගා ගත්තෙමු. ටෝච් එකක් පත්තු කරන්නටත් බැරිය. වැඩේ මාට්ටු උනොත් කෙලින්ම කූඩුවේය.

පැයකට දෙකකට පසු කස්ටියට හොදට පදම්ය. සමහරක් සිංදු කියමින් නටයි. සමහරක් නටමින් සිංදු කියයි. (අහ් දෙකම එකයි නේද..මටත් වැඩිද මන්දා..) කට්ටිය නැවතත් ඉස්කෝලෙට එන්නට ලෑස්ති විය. කාපු කෙසේ වෙතත් බීපු තැන් වල සතා සරුපයාවත් ඉන්නට හොද නැත. අපි සත්තු සරුපයි නොවුනත් අපි ඉන්නටද හොද නැත. එනිසා යන්නට සිතුවෙමු. මල කෙලියක්ය. ආවෙ තාප්පෙන් වූවාට ආපසු යන්නට තාප්පෙට නැග ගන්නට බැරිය. නොබීපු උන් බීපු උන්ට උඩට නැග ගන්නට උදව් කරයි. සමහර උන් උඩට නැග ගත් පසු එහා පැත්තට පැණීමට බියවී ආපහු හිටපු පැත්තටම පනියි. දෙපැත්තටම ඇත්තේ එකම උස බව බිව්වාම මතක නැත. ඔය අතර දෙදෙනෙක් හොට්ට පෙරාගෙන අඩයි. උත්ට තාප්පෙට නගින්න බයවෙලාය. මෙහෙම සිටියොත් පොලීසියට හසුවෙයැයි එකෙක් කියා ඇත. කී එකයි ඇසූ එකයි දෙදෙනාම අඩයි. බොහොම අමාරුවෙන් නලවා උන් දෙදෙනාවත් උඩට නැග්ගුවෙමු. තාප්පය උඩට වී එහා පැත්තට පැණ ගැනීමට නොහැකිව සිටි එකෙක්ට ගණ දෙවි නුවණ පහල විය. ඒ අසල තිබූ ගස්ලබු ගසක් දිගේ පහලට රූටා යාමය. එකා දෙන්නා ගස්ලබු ගස දිගේ පහලට ගියෝය. අප අතර සිටි ටිකක් ඇග පත තිබූ එකෙක්ද ගහෙන් බැසීමට සෙට් විය. උගේ බරට කුඩා ගස්ලබු ගස බිමට පාත් විය. බයවුණු ඔහු ගස අතහැරියේය. ප්‍රථිපලය වූයේ පස්ස බිම ඇනීමය. පදමට වැදී සිටි ඔහුට සියල්ලට වැරදි කරවා වූයේ අහිංසක ගස්ලබු ගසය. පහරවල් දෙකෙන් ගස්ලබු ගස  දෙකට නැමී ගියේය. මේ වන විට තාප්පය උඩ සිටියේ අර අඩපු දෙදෙනාය. දැන් ඔවුන්ට බිමට බහින්නට ගස්ලබු ගසක් නැත. මුං නැවතත් අඩන්නට විය. බොහොම අමාරුවෙන් බිමට බස්සවා මොකුත් නොවුනා සේ හෙමි හෙමින් ඉස්කෝලෙට ගියෙමු.

ඉස්කෝලෙට යන විට වැඩ කරන කස්ටිය අපිටත් එක්කම වැඩ කරමින් සිටී. සම්මන්ත්‍රන ශාලාව හොදින් සරසලාය. ඉතින් පදමට වැදුනු අය ඒවා තවත් හැඩ කළෝය. ඉන්පසුව ඇරඹුනේ ගී ගයා නැටීමය. පසුවදා උත්සවයට සන්නිවේදන කටයුතු සියල්ල සූදානම්ය. කස්ටිය මයික් උඩ දාගෙන ඉස්කෝලෙම දෙවනත් වන්නට සිංදු කිව්වෝය. ටික වෙලාවකින් එතනට පැමිණියේ මුරකාරයාය. ඉතාමත් වැදගත් වචන වලින් අමතා ඔහුවත් පන්නා ගතිමු. දැන්නම් පාසලේ සිටින එක නුවණට හුරු නැත. එකා දෙන්නා හෙමින් සැරේ ඉස්කෝලෙන් මාරු විය. ඉස්කොලෙන් මාරු වුවත් කට්ටියම පාරට පැමිණ නැවත සෙටි විය. දැන් ඕනෑ කන්නය. කස්ටියටම යක්කු දහදොලොස් දෙනෙක් කන්න බඩගිනිය. සුවදායක පුවතක් කන වැටුනි. එකෙක්ගේ නැන්දා කෙනෙක්ගේ අයියාගේ මහප්පාගේ වද පුංචි අම්මාගේ දුවගේ පුතෙක්ද මොකෙද්ද එකෙක් මැරිලාය. උගේ හත්දවසේ හෝ තුන්මාසේ හෝ අවුරුද්දේ බණක්ද දානයක්ද මොකද්ද එකක් අහල පහලක ඇත. අපට මොකක් උනත් කමක් නැත. ඕනෑ බඩපැලෙන්නට නිකන් කන්නටය. හැම එකාම එහේ ගියෙමු.

ඇති වෙනකන් කෑමෙන් පසු ආපහු පාසල වෙත් හැම එකාම හෙමින් හෙමින් පැමිණියෙමු. මහපාරේ කිලෝමීටර් දෙකක් පමණ පයින් ආ යුතුය. හවස ඇඩූ එකෙක් සමග මම කතා කරමින් පැමිණියෙමි. ඌත් එක එක ඒවා කියමින් ආවේය. ටික වේලාවක් කතා කරමින් ආ නමුත් උගෙන් කිසිම පිලිතුරක් නැත. මම හැරී බැලුවෙමි. මා අසලින් ආ එකා ආගිය අතක් නැත. වෙලාව රාත්‍රී 12ද පසුවී ඇත. මේ දවස්වල බ්ලොග් ගොඩක ඉන්න මෝහිනීවත් ආවද. වෙන්ට බැරිය මම දැක්කේ නැත. කට්ටියම ආපහු ගියෙමු. ටික දුරක් යනවිට පහල කානුවකින් කෙදිරිල්ලක් ඇසේ. අපි ඒ දෙසට ගියෙමු අපේ එකා කාණුවේ වාඩිවී අඩමින් සිටී. පවු පොඩි එකාය. කාගෙ අනත් දරුවෙක්ය. බොහොම අමාරුවෙන් කාණුවෙන් ගොඩ අරන් ඌව තව යාළුවෙකුගේ ගෙදර යැව්වෙමු. ඉන්පසු අපිද ශේප් එකේ ගෙවල් වලට ගියෙමු.

පසුවදා අපි කොමස් ඩේ එකට පාසල් ආවෙමු. ඊයේ මොනවා උනාදැයි කතාවක් නැත. කස්ටිය බරටම වැඩය. ටික වෙලාවකින් එකෙක් හතිදාගෙන එයි. හොදින් ඇස් ඇර බැලුවෙමු. ඊයේ යාළුවෙකුගේ ගෙදර යවපු එකාය. (ඔව් ඔව් අර කානුවෙ වැටුණු එකාම තමා) ඇදුම් වලත් තාම එහෙන් මෙහෙන් මඩය. සපත්තුත් නැත් ඇත්තේ රබර් සෙරෙප්පුය. ඉහින් කනින් දාඩිය දාගෙන ඌ ආවේය. අපි හෙමින් කිට්ටු කලෙමු.
"මොකෝ සීන් එක."
"මාර කේස් එකනේ බං"
"ඇයි මොකෝ උනේ"
"ඊයෙ රෑ මං හිටියෙ අරූගෙ ගෙදරනේ"
"ඉතින්"
"ඉතින් ඌට ඇදේ ඉඩ මදි වෙලා බිම නිදාගත්තා. මම ඇද උඩ"
"ඉතින්"
"හිටපියකො කියනකන් ඉතින් ඉතින් ගාන්නෙ නැතුව."
"හරි හරි කියපන්කෝ."
"මට රෑ නිකන් කබරයා යන්න වගේ ආවා. (ඔව් ඔව් වමනේ දාන්න)
අරූට කතා කලාට ඌට ඇහැරුනෙත් නෑ. සද්දෙට දාන්නත් බෑ.ගෙදර අයට ඇහුනොත්
පස්සෙ මම වටපිට බලලා එතන තිබුණු රෙද්දකට හෙමිහිට වැඩේ කරලා නිදාගත්තා
අද උදේ මට සද්දයක් ඇහිලා ඇහැරලා බලන කොට අරූගෙ තාත්තා අරූට හොදටම නෙලනවා.
බැලින්නම් මම ඊයෙ අර වැඩේ කරල තියෙන්නෙ උන්ගෙ තාත්ත අද වැඩට යන්න මැදල තියපු කමිසෙට.
ඌට මොනවා උනාද දන්නෑ බං මං කෙලින්ම මෙහෙට ආවා..."