සැබෑ සෙනෙහස.....!!

මේ කතාව බ්ලොග් එකේ දාන්න කියලා අපේ හිතූ නංගි කිව්වට,ඒ වෙලාවෙ මාත් පැනල හා කිව්වට මම මේ දහඅතේ කල්පනා කලේ කොහොමද පටන් ගන්නෙ කියලා...කමක් නෑ කැටයම් හංස පූට්ටු නැතුව කෙලින්ම ලියල දාන්නම්කෝ...

 එකදාස් නමසිය අසූ නමයෙ දවසක මම ඉපදෙනකොට මගේ අම්මගෙයි තාත්තගෙයි සතුටුම දවස එදා උනාට හිත යටින් ගොඩාක්ම දුක් උන දවස උනෙත් එදාමයි..ඒ වෙන හේතුවක් නිසා නෙවෙයි උපතින්ම මගෙ කකුලේ තිබුනු අබාධයක් නිසා.....

මට කවදාවත්ම දෙපයින් හිටගන්න බැරිවෙයි කියලා මගේ අම්මා එදා  හිතින් කොච්චරනම් අඩනන් ඇද්ද.ඉපදුනු දවසේ ඉදන් මාස ගානක් ඉස්පිරිතාලේ මාව නවත්ත ගන්නකොට ඒ හැම දවසකම රස්සාවටවත් යන්නෙ නැතුව මං ලග හිටියා...තාත්තා උදේ හවස මාව බලන්න හැමදාම ආවා..සතියකට සැරයක් මාව ගෙදර එක්ක යනකොට කවදාවත් බස් එකක එක්ක නොගිහින් හැමදාම වාහනයක් කුලියට අරන් මාව එක්ක ආවේ මිනිස්සු මං ගැන දුක් වෙනකොට ඒක මගේ අම්මගේ හිතට තවත් දුකක් නිසාලු.. මාව නවත්තලා හිටපු වාට්ටුවෙ හැම නර්ස් කෙනෙක්ම හැමදාම මාව බලන්න ආවාම අඩනවලු..ඩොක්ටර්ස්ලා බෙහෙත් කරගන්න බැරුව බලා ඉන්නවලු.

හැමෝම මගේ කකුල සනීප කරගන්න බැරිවෙයි කියනකොට මගෙ අම්මයි තාත්තයි කොහොමහරි උත්සහ කලේ මාව කොහෙන් හරි සනීප කරගන්න..මාව දෙපයින් ඇවිද්දවන්න..ඔය අතරෙ තමයි විශේෂඥ්ඥ ශල්‍ය වෛද්‍ය සෝලංගාරච්චිව මුණගැහිල තියෙන්නෙ..ඔහු පොරොන්දු වෙලා තියනවා කොහොම හරි මාව සනීප කරනවා කියලා..

මගේ ඔපරේෂන් එක තියන දවසෙ මට කිරි ඕනි වෙලා අඩනකොට මට කිරි දෙන්න හොදනැති නිසා මගේ අම්මා විතරක් නෙවෙයි වාට්ටුවෙ නර්ස්ලත් එදා කෑවෙ නෑලු. ඉතින් මගේ ඔපරේෂන් එක සාර්ථක වුනු මොහොතේ මුලු රෝහලම සතුටු කදුලු වැගිරුවා කියලා මගේ අම්මා කියනවා..

දවස් ගානක් මගේ කකුලට දාපු බැන්ඩේජ් කපන්න ගියත් කීප සැරයක්ම ආපහු එන්න උනාලු  බැන්ඩේජ් කපන මැෂින් එක ඔන කරනකොට මම බයවෙලා අඩනකොට නර්ස්ලත් අඩනවලු..ඉතින් දවස් කීපයක්ම ආපහු ආවලු  බැන්ඩේජ් කපන්නැතුව. ඒ කාලෙ මගේ කකුලට දාපු බැන්ඩේජ් කපනකොට බයවුනු පාර ගෙදරදි මම බ්ලෙන්ඩර් එකවත් දාන්න දුන්නෑලු.අන්තිමට ඩොක්ටර්ස්ලා කිව්වලු  බැන්ඩේජ් එක නිකම්ම ගැලවෙන්න අරින්න කියලා..ඒ කාලෙ මගේ කකුලට දාපු යකඩ සපත්තුව තාමත් අපේ ගෙදර තියනවා..

අද මම පරිගණක ක්ෂේත්‍රෙයන් උසස් අධ්‍යාපනය හදාරන අතරම ක්‍රිකට් ක්‍රීඩකයෙක් විදිහට මේපමණ හෝ දුරක් ආවේ , මගේ අම්මේ,තාත්තේ ඒ ඔයාලා නිසා..කුසට නොකා මාව උස්සගෙන මාව සනීපකරන්න දගලපු නිසා..කියන්න වචන නෑ..ලියන්න තේරෙන්නෙ නෑ ඔය ආදරය ගැන...එක දෙයක් පොරොන්දු වෙන්නම් මම ජීවත් වෙනකම් මට පුලුවන් උපරිමයෙන් බලාගන්නම්...එදා මාව බලාගත්ත වගේම...!!!!!