අවසානය.......මෙහෙමමද.....???

උදේ නැගිට්ට වෙලේ ඉදන් හිතට දැනෙන්නෙ පුදුම අසහනයක්.හිත ගොඩාක් බර වෙලා වගේ..උදේ ඉදන් ඔයාගේ කටහඩ අහන්න ආසාවෙන් හිටියට තාමත් ඔයාගෙ phone එක off.උදේ යවපු message එක තාම delivery  උනේ නෑ.
මට මතකයි මීට ටික දවසකට කලින් ඔයා මාත් එක්ක කතා කරනකොට මම ඇහුවා කවද්ද,කොහෙද ඔයාගෙ  wedding එක තියෙන්නෙ කියලා.ඒක තියන දවස මට කිව්වට ඒක කොහෙද තියෙන්නෙ කියල මට නොකියන්නෙ එහෙම කිව්වොත් මම ඇවිත් පැත්තකට වෙලා ඔහේ බලා ඉදල යන්න යයිලු.ඇත්ත ඒක දැන ගත්තොත් මම එනවා.ඇවිත් අන්තිම වතාවට ඔය මූන බලලා යනවා.ආයිත් මම කවද දකින්නද ඔය කතාකරන ඇස් දෙක.

ජීවිතේ කාලයක් ආදරේ හින්දා ගොඩාක් දුක් විදපු මම ඒකෙන් ගොඩ ආවේ , ජීවිතේ අළුතින් පටන් ගත්තෙ ඔයා නිසා.අතෑරලා දාපු අරමුණු ,බලාපොරොත්තු හැමදෙයක්ම අළුත් කරගත්තෙ ඔයා නිසා.ඔය ආදරේ නිසා.ඒත් දැන් ආයෙත් මට මුල ඉදන් පටන්ගන්න වෙලා..ඒත් කොහෙන්ද පටන්ගන්නෙ, එදා වගේ අත දෙන්න ඔයා නෑනේ.ආයිත් මං තනිවෙලා..
තව ටික දවසකින් උදේ නැගිට්ටගමන් , රෑට නිදියන්න ආපු ගමන් යවපු message යවන්න කෙනෙක් නැති වෙනවා..හිත සතුටු වුණු වෙලාවට , දුක් උණු වෙලාවට දුවගෙන ඇවිල්ල කියන්න කෙනෙක් නැති වෙනවා.ප්‍රශ්ණයක් උන වෙලාවට උදව් කරන්න..,ලගට වෙලා ඔයා කියන දේවල් අහගෙන ඉන්න කෙනෙක් නැති වෙනවා..ජීවිතේට මොන දේ ලැබුනත් ඔයා නැති අඩුව හැමදාම දැනේවි..
ඒ මොනදේ උනත් හැමදාම මම ඔයා වෙනුවෙන් ප්‍රාර්ථනා කල දේවල් හැමදාම තියේවි...සතුටින් ඉන්න හැමදාම..හදවතින්ම හිනාවෙලා සතුටින් ඉන්නවා කියන්නෙ මම හැමදාම ඔයා වෙනුවෙන් ප්‍රාර්ථනා කල දේ..